Je hoopt dat het je nooit overkomt, maar als je veel kilometers maakt kom je vanzelf een keer aan de beurt. De afgelopen 3 jaar ben ik doorgekomen zonder valpartij. Maar nu was ik toch aan de beurt.
Tijdens mijn woon/werkverkeer is mijn doel om snel, maar vooral veilig op het werk of thuis te komen. Dit betekent dat ik een defensieve rijstijl aanhoudt. Als een dieseltje kachel ik naar het werk of weer terug naar huis. Op de rechte stukken ga ik een stukje harder als er niet te veel verkeer is. Het belletje gebruik ik dan om mensen niet te laten schrikken, maar natuurlijk ook om te voorkomen dat ze plots uitwijken.
In mijn dagelijkse route op weg naar kantoor is er één punt dat altijd lastig is: de rotonde naar het Valkenburgse Meer komende vanuit de Haagse Schouwweg in Leiden. Als je de Schouwbrug bent gepasseerd moet ik rechtsaf de rotonde op. Je kruist dan twee rijbanen met autoverkeer die vooral bezig zijn met het nemen van hun rotonde. Ik vind dat kruispunt nogal een gedoe: hand uitsteken zodat oplettende auto’s weten dat je er aankomt, maar diezelfde hand ook bij de rem houden om een stop te kunnen maken voor de wat minder oplettende automobilisten. En ondertussen een haakse bocht induiken. Je snapt wel dat dit niet een handig bocht is waar je met wat snelheid doorheen kan, voor mij dus een rustpuntje in de route waar ik lekker uitfiets en relaxed de bocht om ga.
Haagse Schouwweg
De valpartij
Op 30 september bereidde ik met op dezelfde wijze voor op het nemen van deze haakse bocht. De Haagse Schouwbrug af, lekker uitfietsen, kijken naar het verkeer of iedereen wel oplet dat ik er zo aankom, ik heb immers voorrang. Bij het kruispunt zie ik links twee jongens in de bocht staan. Ze staan zeker te wachten op hun schoolmaatjes om samen verder te fietsen. Links zie ik ook een e-bike aankomen fietsen. kijkende naar zijn snelheid zal hij vast rechtdoor fietsen naar het Valkenburgse meer. Hij komt voor me uit dus, geen probleem.
Tot mijn verbazing gaat de e-bike niet rechtdoor, maar hij slaat rechtsaf, mijn kant op. Door de jongens in de bocht moet hij een iets ruimere bocht nemen dan normaal. Hij neemt de bocht en komt oog in oog met mij te staan. Nu ben ik niet de meest knappe verschijning op de wereld, dus hij schrikt en remt. Daarna gaat alles in sneltreinvaart.
Door de snelheid en zijn remactie slipt hij op het natte wegdek. Precies voor mijn racefiets. Ik wordt omvergekegeld door een e-bike die overdwars over het wegdek schuift. Ik kan geen kant op en moet er wel overheen. Zelfs voor een mooie jump is geen tijd meer. Mijn voorvork raakt de Bosch middenmotor en ik wordt gelanceerd.
Ik weet niet hoe ik het voor elkaar krijg, maar ik maak er een mooie schouderrol van. Mijn hoofd links achter raakt het wegdek en in denk “wat goed dat ik een helm op heb, ik voel helemaal niets”. Toch opmerkelijk dat je gewoon tijd hebt om rustig na te denken terwijl je over de grond rolt….. Mijn rechterpols heeft iets geraakt, het zal wel een trapper of een stuur geweest zijn. Ook mijn heup vangt een gedeelte van de klap op.
En daarna is het stil…..
Versuft sta ik op. Ik pak mijn racefiets op die midden op de weg ligt, en zet hem tegen een boom. Ik zie geen bloed of andere zaken die bij een valpartij horen en bekommer me over de jongen die me net omver kegelde. Hij heeft pijn aan zijn hand/pols maar is verder ok. Ook hij staat weer op en heeft wat schaafwonden aan zijn hand. Met pijn in zijn gezicht vraagt hij me een paar keer of alles goed met met gaat en verontschuldigt zich.
Een correcte reactie, die ik zeker waardeer. Ondanks dat hij te hard de bocht omkwam en op mijn rijbaan terechtkwam, kegelde hij mij niet expres omver. Ik controleer mijn fiets en mijn kleding. En zet de valmelding op mijn Garmin uit. Tot mijn verbazing zit er geen enkel scheurtje in mijn kleding. De Garmin en de lamp op het stuur zitten gewoon op hun plek, niet verbogen of verschoven. Alleen de bidon was uit de houder gevallen, maar is netjes op de stoep gezet door de twee jongen die in de bocht stonden.
De enige schade die ik had: een paar butsen in mijn voorvork die met een lakstift weggewerkt zijn, en een scheur in mijn zadel wat met een nieuw zadel opgelost kan worden. De helm had geen kras, en ook de fietskleding was onbeschadigd. Ik kan het eigenlijk nog steeds niet geloven.
We wisselen contactgegevens uit en de zaak is via de verzekering verder netjes afgehandeld.
